سیگواریس در ایران

وریدهای واریسی به آن دسته از سیاهرگ های گفته می شود که بلند و پیچ و تاب خورده شده اند. این عنوان عموماً جهت توضیح واریس در پاها استفاده می شود هرچند در اعضای دیگر بدن نیز ممکن است دیده شوند. درون وریدها دریچه های لانه کبوتری وجود دارند که از برگشت خون به سمت پایین جلوگیری می کنند. ماهیچه های ساق پا که وریدها را احاطه کرده اند با فعالیت و انقباض و انبساط های خود موجب پمپ شدن خون داخل وریدها و حرکت خون به سمت قلب، برخلاف جاذبه زمین می شوند. زمانی که وریدها دچار واریس می شوند، دریچه های داخل آنها کامل بسته نشده و کارآیی شان کاهش می یابد. باز ماندن دریچه ها امکان حرکت خون به جهت موافق جاذبه را فراهم می آورد و این مسئله باعث می شود که وریدها گشاد تر شوند. واریس بیشتر در وریدهای سطحی دیده می شود به خصوص زمانی که به علت ایستادن، فشار داخل وریدی افزایش می یابد. علاوه بر نازیباشدن پاها به علت واریس، بیمار به ویژه زمانی که ایستاده است ممکن است احساس درد داشته باشد. ایستادن برای مدت طولانی، به مرور موجب ورم، اگزمای وریدی، تغییرات پوستی ( لیپودرماتواسکلروزیس ) و زخم می شود. واریس حیات بیمار را به خطر نمی اندازد اما اگر منجر به ایجاد لخته گردد، بیمار در معرض خطر جدی قرار خواهد گرفت.

علائم و نشانه های واریس

• درد و احساس سنگینی در پاها (که اغلب شب ها شدیدتر می شود)
• ظهور رگ های تار عنکبوتی شکل (تلانژکتازی) روی پا
• ورم در ناحیۀ مچ پا به خصوص عصرها
• تغییر رنگ و حالت پوست نزدیک به ورید واریسی شده به رنگ قهوه ای – زرد و براق
• قرمزی، خشکی و احساس خارش پوست که به آن اگزمای وریدی می گویند و به دلیل باقی ماندن مواد زاید در پا ایجاد می شود
• احساس گرفتگی و انقباض عضلات بخصوص در یک حرکت ناگهانی هنگامی که شخص ایستاده است.
• اگر جراحت های کوچکی اتفاق بیفتد ممکن است بیش از حد خونریزی کند و زمان بیشتری طول بکشد تا ترمیم شود.
• در بعضی بیماران بدلیل اینکه چربی طبیعی زیر پوستی سخت می شود ممکن است پوست بالای قوزک چین و چروک پیدا کند.
• سندروم پاهای بیقرار که می تواند مشترکاً به دلیل واریس و دیگر نارسایی های مزمن وریدی باشد.
• حالت های زخم مانند با لبه های سفید و غیر منظم در ناحیۀ مچ پا که به آن آتروفی بلانش می گویند.